yün içlik.

gözlerindeki o uçsuz bucaksız okyanusta kaybolmak. baktıkça daha derinlere inmek. düşmekten korkmamak. sahi bir çift göze kocaman bir evren nasıl sığabilir ? çok sevmeyin bitiyor, üzülürsünüz filan, bırakalım şimdi bunları. sevin kardeşim, güzel sevin. avucunuzda kuş tutar gibi sevin. cinsel kaygılar ya da beklentiler üzerine temellendirmeyin. ben bir tebessümün nasıl en zifiri karanlıkları aydınlattığını gördüm. sevin, sevmekten korkmayın. eğer doğru kişi olduğuna inanıyorsanız, hiç zaman kaybetmeyin.

umut. sadece bu kadar

ali baran gül bahçesi.

insanlığımızı kaybetmek. artık yavaş yavaş vicdanlarimizi da yitirmeye başladık. birbirimize karşı son derece saygısız ve bir o kadar da aşağılayıcı tavırlarda bulunmaya başladık. sırf kendi düşüncemizden değil diye insanları ayrıştırdık. hayvanların yaşam haklarını ellerinden almaya başladık. zulme, haksızlığa karşı sessiz kalmayı öğrendik. bundan daha büyük bir hastalık olabilir mi sizce ?

vurguncu soyguncu yükünü tuttu,
işci köylü esnaf derde dert kattı,
Odun yok kömür yok kış geldi çattı,
Bahar geçti temmuz geçti güz kaldı, Bahar geçti temmuz geçti güz kaldı,
Yeter be gardaşım yeter,
Yeter be gardaşım artık.

izel, çelik, ercan

içimizdeki insanlık duygusu.

umut ederek. nasıl diyordu Nazım " Bizim kalbimiz hep kırıktır çocuk. Ama yinede eksik etmeyiz sol cebimizden umudu. "

ard arda kaç zemheri
kış uyur, kurt uyur, zindan uyurdu
dışarıda gürül gürül akan bir dünya
bir ben uyumadım
kim bilir kaç leylim bahar hasretinden prangalar eskittim

ölmek için. bence bütün olay bu. bir gün öleceğiz ve öleceğimiz zamana varmak için yaşamaya mecburuz.

evlenecek olgunluğa gelmeden bu işe kalkışmak, dizi-film sektörünün yarattığı algıya göre en ufak duygularda aşk-sevgi yanılmasına kapılıp karşısındaki insanı tanımadan, insan olup olmadığını bile bilmeden hemen işi evlilikle neticelendirmek ve şımarık, herseyi elde etmeye alışmış bir nesil yetişmesi.

ölüm var.

gece vardiyasidir.

beklemelerin en zor olanı. sahi neden bekler ki insan, gelmeyeceğini bildiği birini? kalbi başkasına ait olan bir insanı neden bekler ? ve bu bekleyiş dünyanin en ağır yükünü koyar insanın omuzlarına. hayatin onca koşuşturmacası yetmezmiş gibi bir de bu yükü taşırsın ya hani, söve söve değilde seve seve. bitmez hani hiç umutlar. korkmayin dostlar, yılmayın, umudunuzu yitirmeyin. şayet ben biliyorum geri gelecek bir gün. ve o gün alaçatısında memleketimin yeniden güneş doğacak. baharda gelecek bu gelişle üstelik. belki, belki bu gelişle yıkılacak bütün tabular, yıkılacak bu ataerkil zihniyet. bu gelişi görenler yeniden inanacak sevdaya. toplum daha yaşanasi olacak bu gelişle. memleketin her kilometre karesinde güller açacak yeniden. baharda gelecek onunla içimde yaşattığım ve içinde yaşadiğim umut diyarlarına. savaşlar bile sona erecek belkide bu gelişle. ölmeyecek artik çocuklar. sicak yuvalarında, analarının kucaklarında güneşli güzel günlere uyanacaklar. yitirmeyin umudunuzu dostlar. elbet bir gün gelecek. belki bir kuş, belki uçurtma olup.

ne de çok özlemişiz gökyüzüne kansız bakmayı.

doğarken ağladı insan. bu son olsun bu son.

karanlık koridor ve yine 7 yaşındayım sanki. salon kapısına kadar koşmak ile bağırarak şarkı söylemek arasında gidio geliyorum. halbuki bir gülümsesen, tüm ışıkları yanacak şu evin.

...işlerine gelmediğinde saldırdılar aynı güllerin dikenleriyle...

daha çok dinleyen, saygı gösteren bir toplum düşlüyorum. insanlarin, insani muamele gördüğü bir toplum hayal ediyorum. bunların hepsi bir yana kadına değer verilen, bir hizmetçi yada bir cinsel obje muamelesi görmediği bir toplum düşlüyorum. erkek egemenyasının ve vahşetinin ortadan kalktığı bir toplum istiyorum.